Μετά το Brevet, τι να μου πείς κι εσύ ρε αφεντικό

 

Κείμενο: Δημήτρης Μουμτζίδης
Siniore . . . aqua
Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα με την παρέα μου, κατά τη διάρκεια των διακοπών μου, σε ένα χωριουδάκι έξω από τη Μαγιόρκα, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρούμε νερό.

Η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 45 βαθμούς και δεν μπορούσες στην κυριολεξία να αναπνεύσεις από την υγρασία.

Ο στόχος μας ήταν πολύ απλός, έπρεπε πάση θυσία να βρούμε νερό.

Όταν μετά από πολλή ώρα περιπλάνησης στο νησί βρήκαμε ένα τοπικό mini-market και αναζητήσαμε το πολυπόθητο νερό από τον υπάλληλο του καταστήματος, ο οποίος φυσικά και δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά.

Η σύντροφος, τότε, ήταν στη διαδικασία να πάρει το Proficiency και όπως καταλαβαίνετε όπου στεκόμασταν και βρισκόμασταν θα άρπαζε την ευκαιρία να μιλήσει τα άρτια Aγγλικά της ώστε να κάνει και την πρακτική της. Έτσι, πήρε και πάλι την πρωτοβουλιά να προσεγγίσει τον 18άχρονο Ισπανό υπάλληλο του mini-market και να ζητήσει νερό. «Good morning sir, we are from Greece and we are visitng your beautiful island for the fisrt time. We are having a splendid time but the heat today is intolerable and we’re seeking ways to quench our thirst. Do you by any chance carry mineral water?», ρωτάει η σύντροφος.

Η απάντηση βέβαια ήταν, «ah?». Ο υπάλληλος δεν είχε καταλάβει γρί από τους «πολυλογάδες τουρίστες», οπότε και γύρισε στη δουλειά του. Εκείνο τον καιρό έπαιρνα το πτυχίο μου στα Iταλικά και ήξερα ότι το νερό είναι «aqua», οπότε γνωρίζοντας ότι υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες μεταξύ των Ιταλικών και Ισπανικών έκανα τη δική μου προσπάθεια. «Sinior . . . aqua», κάνοντας παράλληλα «κινήσεις διεθνής συννενόησης» όπως, ότι κρατώ ένα υποτιθέμενο μπουκάλι και πίνω. «Ah, si, si, agua!», λέει ευγενικότατα ο Ισπανός και πάει στα πίσω ράφια να μας φέρει το πολυπόθητο ύδωρ.

Που θέλω να καταλήξω; Καμιά φορά τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από ότι φαίνονται, αρκεί από την αρχή, να είναι ξεκάθαρος ο στόχος μας. Αν ξέρουμε τι θέλουμε, τότε θα βρούμε τον τρόπο να το επιτύχουμε.

Αν δεν είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή, τότε θα υπάρξουν 1000 σκέψεις και άλλες 1000 δικαιολογίες γιατί τελικα δεν πετύχαμε τον στόχο μας, ή ακόμα χειρότερα, δεν θα προσπαθήσουμε καν. Στο παραπάνω παράδειγμα, αισθάνθηκα ότι η κοπέλα είχε σαν στόχο να μιλήσει σωστά τα αγγλικά της παρά να δώσει στον απλό υπάλληλο να καταλάβει ότι διψάμε και θέλουμε νερό. Δεν είναι το μόνο παράδειγμα που σε αυτή τη ζωή μπλέκουμε τους στόχους μας και το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας πολλές φορές θα έρθει να μας απογοητεύσει.
Brevet 200 χιλιόμετρα – αυτός κι αν είναι στόχος. Καλά με δουλεύεις;
Σήμερα θα μιλήσουμε για τους στόχους και πως μπορούμε σταδιακά να φτάσουμε σε κάποια αποτελέσματα για τα οποία κι εμείς οι ίδιοι θα γελούσαμε μόνο και μόνο αν τα σκεφτόμασταν πριν από λίγο καιρό.

«Ακου εκεί 200 χιλιόμετρα με το ποδήλατο, τρελλοί θα είστε . . . «.

Θα μιλήσουμε σε απλά ελληνικά, προσπαθώντας να αφήσουμε έξω τις πολλές επιστημονικές εξηγήσεις του θέματος.

Τα τελευταία ένα-δύο χρόνια τα Brevets, ή οι ποδηλατικές εξορμήσεις μεγάλων αποστάσεων που διοργανώνονται χάρις τις προσπάθειες δύο ανθρώπων με πολυ μεράκι και αγάπη για το ποδήλατο, τον Χάρη Πλέγα και τον Μισαήλ Μισαηλίδη, και υπό την αιγίδα της ΠΕΠΑ, έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον αρκετού κόσμου, ανθρώπων, πέρα των αθλητικών κύκλων ή κάποιων ανθρώπων που ασχολούνται συστηματικά με το άθλημα της ποδηλασίας.
Τα Brevets έχουν τραβήξει τα βλέμματα του χομπίστα ποδηλάτη, με ένα μεγάλο μέρος αυτών να προέρχεται και μέσα από την κοινότητα των Cyclist Friends, οι οποίοι ορμώμενοι από τα «κατορθώματα» φίλων τους σε αντίστοιχες παλαιότερες διοργανώσεις, έχουν αρχίσει κι εξετάζουν το ενδεχόμενο του «γιατί να μην προσπαθήσω κι εγώ;».

Τα Brevets είναι ένας θεσμός ο οποίος μας έρχεται από τη Γαλλία, και οι αποστάσεις των ποδηλατικών αυτών εξορμήσεων κυμαίνονται από 200 έως και 1400 χιλιόμετρα τα οποία θα πρέπει να καλυφθούν μέσα σε κάποια χρονικά όρια τα οποία ορίζονται από τους διοργανωτές. Σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι όμως η ανάλυση του τι είναι τα Brevets, μπορείτε άλλωστε να βρείτε πληθώρα πληροφοριών στο διαδίκτυο.

Η ερώτηση που τίθεται είναι, τι είναι αυτό που κάνει όλο και περισσότερους από εμάς να θέλουμε να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε μια τέτοια δοκιμασία. Επίσης, πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε έναν τέτοιο στόχο, την απόσταση των 200 χιλιομέτρων πάνω σε ένα ποδήλατο;

Ανταγωνιστικότητα – μέχρι που φτάνει αυτό ρε παιδιά;
Καλά, αυτή η βαλίτσα έρχεται από πολύ μακριά, απλά τώρα τελευταία έχει γίνει και της μόδας γιατί εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς, άσε που ακούγεται και cool. Από μαθητές, αν το σκεφτείτε, πρέπει να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί. Πρέπει να έχουμε καλύτερους βαθμούς από τους συμμαθητές μας για να περάσουμε σε κάποια σχολή. Πρέπει να βγάλουμε καλύτερο μέσο όρο από τους συμφοιτητές μας μήπως καταφέρουμε και πάρουμε κάποια υποτροφία για κάποιο μεταπτυχιακό που σκοπεύουμε να κάνουμε, ώστε όταν αποφοιτήσουμε, να πάμε σε μια συνέντευξη για μια θέση σε μια καλή εταιρία όπου θα φανούμε πιο ανταγωνιστικοί από τους υπόλοιπους υποψήφιους.
Κι όταν την πάρουμε τη δουλειά, όλος ο κύκλος ξεκινάει και πάλι από την αρχή. Θα πρέπει να είμαστε ολοένα και πιό ανταγωνιστικοί, μέσα στην ίδια την εταιρία, να καταρτιστούμε ακόμη καλύτερα, να φέρνουμε αποτελέσματα και να παράγουμε για να υλοποιήσουμε τους στόχους, οικονομικούς και ανάπτυξης, των manager μας, των “αφεντικών” μας, του ομίλου, έτσι ώστε να έρθει εκείνη η στιγμή της πολυπόθητης, (σπάνια στο είδος) θέσης με τον ωραίο μισθό, τα bonus και τον ωραίο τίτλο, τα οποία θα μας κάνουν να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας τα οποία, κάθε χρόνος που περνάει, γεννιούνται και μεγαλώνουν σε όλο και πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον, κ.ο.κ.. Και για τους ελεύθερους επαγγελματίες, μια από τα ίδια. Απλά αλλάζουν οι πηγές πιέσεων για την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητάς τους.Ωραία όλα αυτά και όλοι το ίδιο παιχνίδι παίζουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι. Αλλά, πολλή πίεση βρε παιδί μου και πολύς ανταγωνισμός με όλο τον κόσμο γύρω μας. Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιά είναι η καθημερινότητά μας;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που βάλατε στόχο για εσάς, τον εαυτό σας, τον καλό σας εαυτούλη; Όχι στόχους που σας θέτουν οι άλλοι, όχι τους στόχους της εταιρίας, του σχολείου, του καθηγητή, των γονιών, των συντρόφων σας; Δικούς σας στόχους από τους οποίους θα πάρετε ηθική ικανοποίηση, επιβεβαίωση, ψυχική ανάταση και ένα αίσθημα προσωπικής επιτυχίας, όχι σε σύγκριση με τους άλλους, αλλά με εσάς τον ίδιο.

Πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός . . . έτσι δικαιολογείται και όλο αυτό το άγχος. Δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα για τον εαυτό μας. Είμαστε σε έναν συνεχή αγώνα δρόμου . . . για τους άλλους.Πότε ήταν οι τελευταία φορά που προκαλέσατε το σώμα σας, που προσπαθήσατε να ξεπεράσετε τα όριά σας; Για σας και μόνο, για κανέναν άλλον;

Στόχος – η υπέρβαση του εαυτού μου
Πιστεύω ότι τα Brevets έχουν αρχίσει να γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή, και έχω την αίσθηση ότι θα γίνουν ακόμη δημοφιλέστερα τα προσεχή χρόνια, γιατί μας δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να βγούμε από το λήθαργο της καθημερινότητάς μας. Μας δίνουν την ευκαιρία να βγάλουμε τον ανταγωνιστικό μας χαρακτήρα, αλλά αυτή τη φορά, να ανταγωνιστούμε τους τεμπέληδες και κακομαθημένους (σωματικά) εαυτούς μας και μόνο

. Σε ένα Brevet η επιβράβευση και ικανοποίηση έρχεται μέσα από την υπέρβαση των δικών μας ορίων και μόνο και όχι μέσα από τη συγκριτική διαδικασία απόδοσης και αποτελέσματος με τους άλλους συναγωνιζόμενους, φαινόμενο το οποίο παρατηρείται στα περισσότερα επίπεδα της σύγχρονης και τόσο ανταγωνιστικής ζωής μας.Ας μη γελιόμαστε όμως, 200 χιλιόμετρα δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά αν ο μέσος Έλληνας κι Ελληνίδα έχουν, δουλειές, σπουδές, οικογένειες, παιδιά. Βέβαια, για να παίξω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου, όλα αυτά είναι και μια δικαιολογιούλα γιατί γνωρίζω πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν όλες αυτές τις υποχρεώσεις αλλά τα καταφέρνουν μια χαρά και με τη γυμναστική τους την οποία την προσαρμόζουν στα “φορτωμένα” προγράμματά τους. Για μένα είναι καθαρά θέμα θέλησης, προτεραιοτήτων, προγραμματισμού, αλλά και στόχων.

Διαφορετικοί άνθρωποι – διαφορετικές υπερβάσεις;
Τα Brevets ξεκινούν από τα 200 χιλιόμετρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν κάποιος αποκτήσει ξαφνικά θέληση και αποφασιστικότητα θα μπορέσει να πραγματοποιήσει μια τέτοια απόσταση. Θέλει σωστή προετοιμασία και σωστή αξιολογηση των δυνατοτήτων μας, χωρίς αυτό να αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για κάποιον που θα θελήσει να προσπαθήσει.

Βάλτε έναν στόχο και μείνετε με αυτόν
Ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα. Για μένα φέτος στόχος είναι να τρέξω και να τερματίσω το Brevet των 400 χιλιομέτρων. Μην ξεχνάτε ότι είμαι ένας ποδηλάτης που καβαλάω 23 χρόνια και έχω την εμπειρία να μπορώ να αξιολογήσω κατά πόσο μπορώ να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία.

Μπορώ να προγραμματίσω την προετοιμασία μου, να υποβάλλω τον εαυτό μου σε ένα πρόγραμμα άσκησης και διατροφής ώστε να είμαι όσο το δυνατόν σε καλύτερη φυσική κατάσταση την ημέρα του συγκεκριμένου Brevet.
Όμως, για να φτάσω στο επιθυμητό επίπεδο, θα προετοιμαστώ τρέχοντας τα δύο Brevets πιο πριν, τα οποία είναι των 200 χιλιομέτρων, μια απόσταση η οποία για μένα όπως και για πολλούς άλλους ποδηλάτες δεν αποτελεί [τόσο μεγάλη] πρόκληση δεδομένου ότι την έχουμε κάνει ουκ ολίγες φορές.Όπως όμως για μένα τα 400 χιλιόμετρα μπορούν να αποτελούν μια πρόκληση, για εσάς, πρόκληση μπορεί να αποτελεί κάτι πολύ απλό, κάτι το οποίο είτε δεν το έχετε προσπαθήσει ποτέ, είτε διστάζετε μόνο και μόνο με την ιδέα του. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι η χιλιομετρική απόσταση των 200, 100 ή και 50 χιλιομέτρων. Μπορεί να είναι ότι θα βρεθείτε να ποδηλατείτε σε ένα γκρούπ με 100 άλλους ποδηλάτες κι αισθάνεστε ότι “ίσως δεν ξέρετε”. Μια πρόκληση και ένας στόχος μπορεί να είναι τόσο διαφορετικά για διαφορετικούς ανθρώπους. Το θέμα είναι να κάνετε το πρώτο βήμα. Να θέσετε τον μικρό σας στόχο και μην τον αφήσετε. Αν δείτε ότι τα καταφέρνετε, ανεβάζετε λίγο τη δυσκολία και συνεχίζετε. Θα δείτε ότι πολύ γρηγορότερα από ότι φαντάζεστε θα φτάσετε σε ένα επίπεδο που θα απορείτε και εσείς οι ίδιοι με τους εαυτούς σας.

Είναι το πρώτο σας Brevet;
Αν ισχύει αυτό, το πιο πιθανό είναι να έχετε μια μόνιμη αίσθηση ότι δεν είστε αρκετά προετοιμασμένοι για το πρώτο σας Brevet. Οι αμυντικοί σας μηχανισμοί θα σας “δώσουν” χίλιες και μια δικαιολογίες για να σας αποτρέψουν από την προσπάθειά σας. Έλλειψη χρόνου, υποχρεώσεις, κακή φυσική κατάσταση, κακή ψυχολογία, η λίστα μπορεί να γίνει ατελείωτη. Μην υποκύψετε όμως. Είστε πιο δυνατοί από τον “φοβιτσιάρη” που μπορεί να κρύβετε μέσα σας . . . 😉Εκκίνηση
Για το πρώτο σας Brevet, σας προτείνω να βάλετε σαν ένα πρώτο στόχο να έρθετε στην εκκίνηση του “αγώνα”. Ναι, αυτό σας προτείνω για κύριο στόχο. Συμφιλιωθείτε με την ιδέα ότι θα ξυπνήσετε ένα Σάββατο ή Κυριακή πρωί και θα πάτε με το αυτοκινητάκι σας ή το ποδήλατο στην εκκίνηση ενός Brevet. Δεν χρειάζεται να υποβάλλεται το εαυτό σας σε καμιά πιεστική ψυχολογικά προετοιμασία. Απλά εμφανιστείτε στην εκκίνηση και συναντήστε τους ποδηλάτες φίλους σας. Είμαι σίγουρος ότι τα ποδήλατα, τα χρώματα, ο κόσμος, και η αναμονή όλων αυτών για την εκκίνηση θα σας μαγέψουν.

Παρέα
Βρείτε παρέα. Μην πάτε στην εκκίνηση μόνος ή μόνη. Κανονίστε με κάποιο φίλο ή γνωστό σας να πάτε στην εκκίνηση του Brevet παρέα. Συνήθως, τείνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις να βρίσκουμε παρέες με παρόμοια φυσική κατάσταση με τη δική μας.

Για τον περισσότερο κόσμο, το ίδιο επίπεδο φυσικής κατάστασης και απόδοσης δημιουργεί ένα «στρώμα ασφαλείας» διότι ανησυχίες και πόνοι μοιράζονται και αυτό είναι πολύ σημαντικό σε ένα επίπεδο αρχαρίων.
Η παρέα και το πρωινό ραντεβού που θα έχετε δώσει με τους φίλους σας θα σας αποτρέψει από αρνητικές σκέψεις της τελευταίας στιγμής οι οποίες θα προσπαθήσουν να σας αφήσουν “πλακωμένο” κάτω από το στρώμα του κρεβατιού σας.
Κοινοί στόχοι
Βάλτε με την παρέα σας, τα παιδιά που γυμνάζεστε μαζί ή αισθάνεστε ότι βρίσκεστε στο ίδιο επίπεδο, έναν κοινό στόχο. Εφόσον έχετε εξοικειωθεί με την ιδέα ότι και με το που θα εμφανιστείτε στην εκκίνηση είναι και αυτό κάτι, βάλτε πλώρη για τον επόμενο στόχο. Οριοθετήστε το δικό σας Brevet. Το ότι ένα Brevet είναι 200, 300 ή 400 χιλιόμετρα, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει αναγκαστικά να το βγάλετε όλο με την πρώτη.
Αφήστε τις υπερηφάνειες στην άκρη και κοιτάξτε να μην κάνετε ζημιά στον εαυτό σας. Είπαμε να υπερβείτε τον εαυτό σας, όχι να τον εκδικηθείτε για όλα τα χρόνια της καθιστικής κατάχρησης.
Προτείνω να μην βάλετε στόχο χιλιομετρική απόσταση, αλλά χρόνο άσκησης για εκείνη την ημέρα. Ακόμα και οι μεγάλοι αθλητές, δεν προπονούνται με τα χιλιόμετρα, αλλά με τις ώρες. Το σώμα δεν γνωρίζει χιλιόμετρα έτσι κι αλλιώς, μόνο ώρες παραγωγής έργου.
Και όλους αυτούς που ακούτε γύρω σας, «εγώ κάνω τόσα χιλιόμετρα την ημέρα ή την εβδομάδα», απλά ρωτήστε τους πως τα κάνουν.
Υπάρχει πολλή άγνοια η οποία καμιά φορά είναι και επικίνδυνη.
Υπολογίστε βάση της άσκησης που κάνετε συνήθως ποιά είναι μια μέση ωριαία ταχύτητα που μπορείτε να διατηρήσετε με σχετική άνεση και για πόσο χρονικό διάστημα. Αν κάνετε έναν απλό υπολογισμό, θα πέσετε πολύ κοντά στον στόχο που θα βάλετε.
Αν για παράδειγμα τα 25km/ώρα είναι μια «άνετη ταχύτητα», τότε αν βρεθείτε για 5 ώρες στη σέλα θα έχετε καλύψει 125 χιλιόμετρα. Στις δυόμιση δηλαδή ώρες από την εκκίνηση θα είναι η δική σας αναστροφή και ο δρόμος της επιστροφής για το πρώτο σας Brevet.Συνεννοηθείτε από την αρχή ότι θα πάτε όλοι μαζί. Είναι διαφορετικά μετά την τρίτη ώρα πάνω στη σέλα να είστε με ένα γκρούπ 5-6 ατόμων από το να είστε μόνοι. Εκεί τα πράγματα θα δυσκολέψουν και οι σκέψεις όπως «τι ήθελα και ήρθα και δεν καθόμουν στο κρεββατάκι μου», θα περάσουν πολλάκις από το κουρασμένο σώμα και μυαλό σας. Μέχρι να τερματίσετε βέβαια, γιατί τότε τα συναισθήματα είναι απλώς απερίγραπτα.

Ενισχύσεις
Καλέστε τις! Η κοπέλα σας, το αγόρι σας, ο ή η σύζυγος με τα παιδιά, ο κολλητός σας. Τόσα χρόνια τρέχετε, προσπαθείτε για το καλό τους. Ζητήστε τους να σας συμπαρασταθούν σε μια στιγμή σας, μια προσπάθειά σας που θα σας κάνει ακόμα καλύτερους. Ζητήστε από τους φίλους / οικογένειά σας να σας συνοδεύσουν στη διαδρομή με κάποιο αυτοκίνητο. Να έχουν λίγο νερό, φαγητό, οτιδήποτε χρειαστείτε σε αυτή την πρώτη σας προσπάθεια να ξεπεράσετε το εαυτό σας. [Συμβουλή: μην τους αφήσετε να οδηγήσουν μόνοι.

Κανονίστε να έχουν παρέα, να κάνουν και αυτοί την πλάκα τους στο αυτοκίνητο ή στις στάσεις τους, να το δούνε σαν μια εκδρομή, όπου θα συμπαρασταθούν στον άνθρωπό τους και θα το ευχαριστηθούν, όχι σαν μια αγγαρεία.]
Πολλές φορές, η αίσθηση και μόνο ότι υπάρχει ένας δικός σας άνθρωπος από πίσω να σας ακολουθεί θα σας δώσει την παραπάνω δύναμη και θέληση να κάνετε ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα.
Στη χειρότερη περίπτωση, θα μπείτε πίσω στο αυτοκίνητο και θα επιστρέψετε. Μην ξεχνάτε, τα Brevets δεν είναι αγώνες όπου ο καλύτερος αναδυκνείεται και βραβεύεται. Νικητές είναι όλοι αυτοί που συμμετέχουν. Σκοπός είναι το Brevet να είναι μια ευχάριστη εμπειρία που θα σας κινήσει τους μηχανισμούς για ακόμη μεγαλύτερους ποδηλατικούς στόχους, πάντα στα πλαίσια της ευχαρίστησης.Βάλτε τα παραπάνω σε μια σειρά στο μυαλό σας αλλά και στην πράξη και πιστέψε με, τα Brevets θα γίνουν ετήσιοι στόχοι μέσα από τους οποίους θα αντλείτε αστείρευτη ευχαρίστηση αλλά και μια γλυκιά σωματική καταπόνηση την οποία θα επιζητάτε και θα αναπολείτε καθισμένοι στα γραφεία σας μέχρι την επόμενη φορά που θα πάτε εκεί, στο τραπεζάκι των διοργανωτών, που θα υπογράψετε και θα πάρετε την κάρτα σας και τον χάρτη με την απόσταση την οποία θα καλύψετε.

Και όταν θα έρθει το φινετσάτο μετάλλειό σας από τη Γαλλία για να επιβεβαιώσει τη συμμετοχή και τον τερματισμό σας σε ένα από τα Brevets, τότε θα με θυμηθείτε, θα το κάνετε κορνίζα και θα το δείχνετε με ένα δικό σας απωθημένο «υπεροπτισμό» στο «αφεντικό» σας την επόμενη φορά που θα σας πεί για στόχους . . .
«Εδώ πήγα στο Ξυλόκαστρο και γύρισα ρε αφεντικό, τι να μου πεί τώρα το deadline της Δευτέρας . . .»

Καλή προετοιμασία και καλή σας επιτυχία, σας περιμένω σε κάποια από τις εκκινήσεις!

Admin

Υ.Γ. Τα Brevets απαιτούν μια ισορροπημένη ζωή όσον αφορα την προετοιμασία τους αν θέλουμε να επιτύχουμε το στόχο και να τερματίσουμε σε ένα από αυτά.
πηγη :www.cyclist.gr

Related posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *