Ηταν να συμβεί το ατύχημα. Οk, κανένα πρόβλημα… συνεχίζουμε είπα στον εαυτό μου
Εκπαιδεύτηκε στον Βόρειο Πόλο, προπονείται στα πιο διάσημα χιονοδρομικά κέντρα της Αυστρίας και είναι έτοιμος να συμμετάσχει στους πανευρωπαϊκούς αγώνες sit ski που διοργανώνονται στην Ολλανδία για να κατακτήσει μια θέση ανάμεσα στους κορυφαίους του αθλήματος. Ο λόγος για τον Μάκη Καλαρά, τον ασημένιο Παραολυμπιονίκη της Αθήνας το 2004 και παγκόσμιο πρωταθλητή στην Ολλανδία το 2006 στο άθλημα της δισκοβολίας, ο οποίος εγκατέλειψε τον στίβο προκειμένου να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του και στις παγωμένες πίστες.
«Μου άρεσε πάντα η δράση, η ενέργεια, ήθελα να αισθάνομαι και να είμαι ανεξάρτητος» λέει ο Μάκης Καλαράς και το αποδεικνύει με μια σπουδαία διαδρομή, μια ζωή γεμάτη μετάλλια, κύπελλα και σημαντικές διακρίσεις για έναν κορυφαίο αθλητή που ξέρει να αγωνίζεται αλλά και να κατακτά τα όνειρά του, ακόμα και πάνω στο αναπηρικό του αμαξίδιο.
Η «Espresso» συνάντησε τον 36χρονο στο σπίτι του, στο Νέο Ηράκλειο, όπου ζει μόνος του σε ένα άκρως αθλητικό και μοντέρνο περιβάλλον. Λατρεύει την τεχνολογία και αυτό φαίνεται, ενώ του αρέσει να καλεί φίλους στο σπίτι για φαγητό, που το ετοιμάζει ο ίδιος, και για να δουν αγαπημένες ταινίες στον mini… κινηματογράφο που δεσπόζει στο σαλόνι του. «Στο σπίτι βρίσκομαι ελάχιστες ώρες, μόνο για να τρώω κάτι το μεσημέρι (γιαούρτι και μια μπανάνα) και να ξεκουράζομαι πριν από την απογευματινή μου προπόνηση. Οταν έχω χρόνο, προτιμώ να βλέπω εδώ αγαπημένα πρόσωπα και να τα περιποιούμαι. Λένε ότι είμαι καλός οικοδεσπότης» λέει και γελάει.
Το ατύχημα
Ενα τροχαίο ατύχημα πριν από δεκαοκτώ χρόνια δεν επέτρεψε στον Μάκη Καλαρά να σταθεί και πάλι όρθιος. Το πείσμα του όμως για ζωή και ο [«Εμαθα να ζω στο αμαξίδιο, τώρα πια κάνω τα πάντα μόνος μου» λέει ο Μάκης, που ξέρει να χαμογελάει. ] ο δυνατός του χαρακτήρας τον βοήθησαν να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να αγαπήσει ξανά τον εαυτό του και την καθημερινότητά του. «Ηταν να συμβεί. Οk, κανένα πρόβλημα… συνεχίζουμε» είπα στον εαυτό μου και άρχισα να παίρνω πάνω μου. Είχα τόσα πράγματα που ήθελα να κάνω και να ζήσω παράλληλα, που οι στιγμές κλάψας δεν υπήρχαν, αφού δεν είχα χρόνο ούτε γι’ αυτό».
Με ψηλά το κεφάλι και το ηθικό, ο Μάκης έφτιαξε πάλι τον κόσμο του, μέσα στον οποίο μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να χρειάζεται τη βοήθεια κανενός. «Εμαθα να ζω πάνω στο αμαξίδιό μου και τώρα πια μπορώ να κάνω τα πάντα μόνος μου. Μαγειρεύω, προσέχω τον εαυτό μου και το σπίτι μου. Είμαι εγώ, ο Μάκης που όλοι ξέρουν, που λατρεύει τα δύσκολα και είναι έτοιμος για όλα. Δεν έχει αλλάξει άλλωστε τίποτα, έχω τους ίδιους κολλητούς με τους οποίους βγαίνουμε έξω και ξενυχτάμε, όταν μου επιτρέπεται, και περνάμε καλά».
Μόλις έξι μήνες μετά το ατύχημα ο Μάκης Καλαράς πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην καθημερινότητά του. Μπορεί να εγκατέλειψε το τάε κβον ντο που ήταν μέχρι τότε η αδυναμία του, άρχισε όμως να ασχολείται με άλλα αθλήματα, τα οποία τον βοήθησαν να βρει και πάλι τη φόρμα του. Ολα αυτά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, οπότε πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τη δισκοβολία.
«Από το 1999 μέχρι και το 2002 έβγαινα πρώτος στα πανελλήνια πρωταθλήματα, στα πανευρωπαϊκά όμως δεν τα πήγαινα και τόσο καλά, γιατί εργαζόμουν και δεν προετοιμαζόμουν σωστά. Ετσι άφησα τη δουλειά του γραφίστα και αφοσιώθηκα εκεί, με αποτέλεσμα να κατακτήσω σημαντικές θέσεις και μετάλλια σε παγκόσμιο και παραολυμπιακό επίπεδο».
Οι αθλητικές επιδιώξεις του έγιναν πραγματικότητα όταν κατέκτησε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 το αργυρό μετάλλιο στη δισκοβολία (κατηγορία F54). Στο ίδιο αγώνισμ [Στις αποστολές του εξωτερικού πηγαίνει μόνος του, χωρίς καμία βοήθεια (φωτογραφία σε αεροδρόμιο της Γερμανίας).] α κατέκτησε επίσης το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου το 2005 στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, όπως και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου το 2006 στο Ασεν της Ολλανδίας. Την 3η θέση κέρδισε στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2007 στην Ταϊπέι και την 5η στους Παραολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008. Για έξι συνεχή χρόνια, από το 2003 έως το 2008, ήταν σταθερά πρώτος πανελληνιονίκης στη δισκοβολία (κατηγορία F54), ενώ μέχρι και το 2008 αγωνιζόταν για τον Αθλητικό Σύλλογο Αμαρουσίου με προπονητή το Νίκο Παπανικολάου.
«Εμαθα σκι στους -30οC του Βόρειου Πόλου»
Το 2009 ο Μάκης Καλαράς κάνει τον απολογισμό του. Αποφασίζει να κάνει στροφή στα αθλητικά του «θέλω» και να αρχίσει να ψάχνει για νέα παραολυμπιακά σπορ. Ετσι με βοηθό το Διαδίκτυο ανακάλυψε το sit ski, που δεν είναι άλλο από το κλασικό σκι στον πάγο. Πλέον ο 36χρονος αθλητής είναι ο μοναδικός Ελληνας με κινητική αναπηρία που ασχολείται με το καθιστό σκι (sit ski) και ο μοναδικός Παραολυμπιονίκης στην Ελλάδα που στοχεύει να συμμετάσχει, πέραν των θερινών Παραολυμπιακών του 2004 και του 2008, και σε χειμερινούς Ολυμπιακούς, αυτούς στη Ρωσία το 2014, προσβλέποντας μάλιστα σε μια πολύ καλή εμφάνιση.
«Αφορμή για να ασχοληθώ με αυτό το άθλημα στάθηκε μια εκδρομή που έκανα στον Βόρειο Πόλο, όπου πήγαιναν άτομα σαν εμένα και μάθαιναν σκι. Για την ακρίβεια το αντίστοιχο ΤΕΦΑΑ (Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού) της Νορβηγίας μαζί με τον νορβηγικό στρατό διοργάνωσε μια εκδρομή στον Βόρειο Πόλο, στους -30 βαθμούς. Εκεί έμαθα να κάνω σκι».
Οπως μας εξηγεί, στο sit ski ο αθλητής κάθεται σε ένα κάθισμα, ασφαλίζεται, ενώ ένα αμορτισέρ βοηθά να απορροφώνται οι κραδασμοί. «Ουσιαστικά αυτό που κάνει είναι να λειτουργεί όπως τα γόνατα σε έναν όρθιο αθλητή. Είναι δύσκολο, αλλά πολύ ωραίο άθλημα. Μακάρι κι άλλοι σαν εμένα να ασχοληθούν, θα τους αρέσει πολύ, είμαι σίγουρος. Η αδρεναλίνη δεν σταματάει ποτέ, κάθε μέρα είναι διαφορετικό το χιόνι, δεν είσαι ποτέ στο ίδιο τερέν, όπως στον στίβο. Στην αρχή το ξεκίνησα για πλάκα, αλλά είδα ότι είμαι καλός και αποφάσισα να το προχωρήσω. Από το 2009 ασχολούμαι αποκλειστικά με το χιόνι, γιατί θέλω να καταφέρω να ανέβω γρήγορα στην κατάταξη των αθλητών».
«Στόχος, η Ρωσία το 2014»
Ο Μάκης Καλαράς προπονείται όσο πιο συχνά μπορεί στις πίστες του Παρνασσού, ενώ ταξιδεύει πολύ συχνά στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν όλα τα κατάλληλα μέσα ώστε να προπονείται σε επαγγελματικό επίπεδο.
«Στην προσπάθειά μου να μάθω να κάνω sit ski έκανα πολλά λάθη στην αρχή, όπως κάνουμε όλοι. Και τούμπες έφαγα, και χτύπησα, αλλά στο τέλος έμαθα. Σε αυτό με βοήθησαν πολύ και κάποια βιντεάκια που παρακολουθούσα στο Διαδίκτυο. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ακριβό άθλημα, αλλά να ’ναι καλά οι χορηγοί μου και τρεις σημαντικοί Γιώργηδες που βρέθηκαν στη ζωή μου και πιστεύουν σε εμένα, ώστε σε δύο χρόνια από τώρα, όταν θα συμμετάσχω στους χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες της Ρωσίας, να καταφέρω να εξασφαλίσω μια καλή θέση και -γιατί όχι;- ένα μετάλλιο».
Για τη συμμετοχή του στους χειμερινούς Παραολυμπιακούς της Ρωσίας απαιτείται μέσα στα δύο επόμενα χρόνια να συγκεντρώσει την απαραίτητη βαθμολογία μέσα από αγώνες στην Ευρώπη. Αυτό προϋποθέτει επίπονη προπόνηση και προετοιμασία όπου υπάρχει χιόνι, χειμώνα-καλοκαίρι, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. «Από δω και στο εξής θα βρίσκομαι συνεχώς σε αγώνες. Ξεκινάω τη Δευτέρα από την Ολλανδία και συνεχίζω, αφού όλος σχεδόν ο Δεκέμβριος είναι γεμάτος αγώνες σε Αυστρία και Ελβετία, στο slalom και το giant slalom. Αγώνες θα έχω και το 2013 σε Αυστρία και Καναδά, και φυσικά ο στόχος είναι η Ρωσία το 2014» καταλήγει ο Μάκης Καλαράς.
